Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18-8-2021 r. – 0112-KDWL.4011.57.2021.1.TW

Kiedy pobierać podatek od cudzoziemców (np. zleceniobiorców – obywateli Ukrainy)?

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

1.Charakterystyka działalności gospodarczej Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, prowadzącym działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, który zamierza świadczyć usługi w przedmiocie pracy tymczasowej lub outsourcingu usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zawierać umowy zlecenia z osobami fizycznymi, będącymi w szczególności obywatelami Ukrainy (zwani dalej obywatelami Ukrainy lub Zleceniobiorcami).

2.Charakterystyka umów zawieranych z obcokrajowcami

Umowy zlecenia łączące Wnioskodawcę z obywatelami Ukrainy będą spełniały następujące warunki:

1. Zawierane będą w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.
2. Obywatele Ukrainy będą zawierać umowy zlecenia jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
3. Zleceniobiorcy będą posiadali wymagane polskimi przepisami pozwolenia na pobyt i pracę.
4. Umowy zlecenia będą odpłatne i będą opiewać na kwoty wynagrodzenia wyższe niż 200 złotych.
5. W ciągu roku podatkowego Zleceniobiorcy, świadcząc usługi na rzecz Wnioskodawcy będą przebywać na terenie Polski poniżej lub powyżej 183 dni.
6. Zleceniobiorcy będą posiadać rachunki bankowe w oddziałach polskich banków.
7. Zleceniobiorcy będą posiadać polski numer identyfikacji podatkowej.

3.Okoliczności związane z rezydencją podatkową obcokrajowców

Wnioskodawca przewiduje, że podczas zawierania umów zlecenia z obywatelami Ukrainy będą zachodziły zasadniczo następujące przypadki.

A. Rezydencja podatkowa – ukraiński certyfikat

Obywatele Ukrainy przy zawarciu umowy zlecenia będą przedkładać certyfikaty rezydencji podatkowej, dokumentujące dla celów podatkowych ich miejsce zamieszkania na Ukrainie (Przypadek przyszły nr 1 i nr 2).

B. Rezydencja podatkowa – brak ukraińskiego certyfikatu

Jeżeli Zleceniobiorcy nie przedstawią Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji w celu wykazania swojej rezydencji podatkowej, Wnioskodawca przy zawarciu umowy zlecenia zamierza zwracać się do nich o wyjaśnienie tej kwestii poprzez:

1. Poinformowanie Zleceniobiorcy (w formie pisemnej, w tłumaczeniu na język ojczysty Zleceniobiorcy) o zasadach ustalania rezydencji podatkowej,
2. Szczegółowe pytania skierowane do Zleceniobiorcy w formie ankiety (w formie pisemnej, w tłumaczeniu na język ojczysty Zleceniobiorcy), wskazujących konkretne okoliczności istotne dla ustalenia rezydencji podatkowej Zleceniobiorcy,
3. W oparciu o dane wskazane w pkt 1 i 2 – złożenie przez Zleceniobiorcę oświadczenia (w formie pisemnej, w języku ojczystym Zleceniobiorcy) w przedmiocie jego rezydencji podatkowej tj., że:
   1. Jego centrum interesów życiowych, tj. centrum interesów osobistych lub gospodarczych mieścić się będzie na terenie Ukrainy (Przypadek przyszły nr 3 i 4)
   2. Jego centrum interesów życiowych, tj. centrum interesów osobistych lub gospodarczych mieścić się będzie na terenie Polski (Przypadek przyszły nr 5).

Przy czym, w ocenie Wnioskodawcy mogą zachodzić również przypadki, że w toku obowiązywania umowy zlecenia ze Zleceniobiorcą, rezydencja podatkowa ww. może ulec zmianie – tj. Zleceniobiorca złoży np. oświadczenie, że od danego momentu jego centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce, w miejsce złożonego oświadczenia w przedmiocie ukraińskiej rezydencji podatkowej. (Przypadek przyszły nr 6).

Co istotne, odpowiedzi udzielane w ankiecie jak i samo oświadczenie w przedmiocie rezydencji podatkowej pozostaje w wyłącznej gestii Zleceniobiorcy, co sprawia, że oświadczenia składane przez Zleceniobiorców powinny cechować się wysoką wiarygodnością.

Wnioskodawca nie posiada przy tym żadnej możliwości zweryfikowania tych oświadczeń, może wyłącznie opierać się na informacjach wskazanych w tych ankietach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy ukraiński urząd, dochody z wykonywania umowy zlecenia są opodatkowane tylko na Ukrainie, w przypadku, gdy osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce 183 dni lub krócej (Przypadek przyszły nr 1), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?
2. Czy w przypadku gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy ukraiński urząd, dochody z wykonywania umowy zlecenia są opodatkowane tylko na Ukrainie, w przypadku, gdy osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni (Przypadek przyszły nr 2), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?
3. Czy w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie – to czy Wnioskodawca działając w zaufaniu do treści tego oświadczenia oblicza zaliczki ryczałtem, w przypadku, gdy osoba ta przebywa w Polsce 183 dni lub krócej (Przypadek przyszły nr 3), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?
4. W przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie – to czy Wnioskodawca działając w zaufaniu do treści tego oświadczenia oblicza zaliczki ryczałtem a następnie na zasadach ogólnych, w przypadku, gdy osoba ta przekroczy 183 dzień pobytu w danym roku podatkowym, przy czym wraz z upływem roku podatkowego – od stycznia następnego roku znów najpierw pobiera się ryczałt a po przekroczeniu 183 dnia stosuje się zasady ogólne (Przypadek przyszły nr 4), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?
5. Czy w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce – to czy Wnioskodawca działając w zaufaniu do treści tego oświadczenia może traktować go od początku współpracy jako rezydenta podatkowego Polski dla potrzeb podatkowych, a w związku z tym obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a nie ryczałtem – do czasu zmiany ww. okoliczności (Przypadek przyszły nr 5), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?
6. Czy w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie wskazane w pkt 3, a następnie w toku współpracy z Wnioskodawcą zmieni je (z uwagi na zmianę jego sytuacji życiowej) na to wskazane w pkt 5 – to czy działając w zaufaniu do treści tego oświadczenia z chwilą złożenia tego oświadczenia należy obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a nie ryczałtem – do czasu zmiany ww. okoliczności (Przypadek przyszły nr 6), oraz jakie ciążą na Wnioskodawcy w związku z tym obowiązki jako płatniku podatku dochodowego osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. Przypadek przyszły nr 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1a pdof za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Co istotne, przyjmuje się. że spełnienie jednego z powyższych warunków – czyli że Zleceniobiorca ma centrum interesów osobistych lub też, że Zleceniobiorca ma centrum interesów gospodarczych przesądza o tym, że dana osoba ma ośrodek interesów życiowych w Polsce i z tego powodu jest rezydentem podatkowym Polski.

Pod pojęcie centrum interesów gospodarczych należy rozumieć terytorium tego państwa, z którym zleceniobiorcę łączą silniejsze więzy o charakterze ekonomicznym. Skoro więc zleceniobiorca oświadczy, że na terytorium Polski znajduje się jego centrum interesów gospodarczych z uwagi na położenie w Polsce jego głównych (a często nawet jedynych) źródeł utrzymania, to w ocenie Wnioskodawcy takie oświadczenie będzie wystarczające do uznania, że jest on rezydentem podatkowym Polski.

Jak stanowi art. 3 ust. 2a pdof osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a pdof: art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita

W związku z tym, że Wnioskodawca ma zamiar zawierać umowy zlecenia z rezydentami podatkowymi Ukrainy, do wynagrodzeń wypłacanych z tego tytułu ma zastosowanie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.).

Stosownie do art. 14 ust. 1 Konwencji, dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z inne) działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że przychód osiągany z tytułu umów zlecenia przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na Ukrainie w przypadku przedłożenia płatnikowi certyfikatu rezydencji będzie podlegał – stosownie do uregulowań art. 14 ust 1 ww. Konwencji – opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie rezydencji, tj. na Ukrainie.

Jedyny obowiązek Wnioskodawcy sprowadza się zatem do przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi skarbowemu oraz obywatelowi Ukrainy stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. Przypadek przyszły nr 2

W związku z tym, że regulacja wskazana wyżej (Ad. Przypadek przyszły nr 1) nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyłączeń – bez względu na czas pobytu Zleceniobiorcy w Polsce (a więc również w przypadku przekroczenia 183 dni w danym roku podatkowym) nie ciąży na niej obowiązek poboru podatku, o ile przez cały ten okres Zleceniobiorca będzie legitymował się ważnym certyfikatem rezydencji wydanym przez właściwy ukraiński urząd.

Jedyny obowiązek Wnioskodawcy sprowadza się zatem do przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi skarbowemu oraz obywatelowi Ukrainy stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. Przypadek przyszły nr 3

W sytuacji wypłaty wynagrodzenia cudzoziemcom, których pobyt na terenie Polski nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym, a Wnioskodawca dysponuje informacją o tym, że ośrodek interesów życiowych podatnika nie znajduje się w Polsce, Wnioskodawca przez cały ten okres zobowiązany jest pobrać od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 29 ust 1 ustawy i sporządzić deklarację PIT-8AR i informację IFT-1/1FT-1R.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on podstaw do kwestionowania treści oświadczeń składanych przez Zleceniobiorców w przedmiocie brak rezydencji podatkowej na terenie Polski (jak wskazywano wyżej – oświadczenia są składane w języku ojczystym Zleceniobiorcy po zapoznaniu się przez niego z treścią przepisów prawnych oraz uzupełnieniu szczegółowej ankiety dot. jego sytuacji życiowej), działając w dobrej wierze i w zaufaniu do treści tych oświadczeń jest zobowiązany obliczać zaliczki w sposób wskazany wyżej. Wnioskodawca nie posiada żadnej możliwości zweryfikowania tych oświadczeń, może wyłącznie opierać się na informacjach wskazanych w tych ankietach.

Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania tego sposobu rozliczeń, chyba że Zleceniobiorca z uwagi na zmianę jego sytuacji życiowej zmieni przedmiotowe oświadczenie.

Podsumowując: Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania ww. regulacji od dnia złożenia ww. oświadczenia przez Zleceniobiorcę – do dnia powzięcia wiedzy o zmianie sytuacji Zleceniobiorcy.

Wnioskodawca traktuje jako osoby objęte tą kategorią również Zleceniobiorców, którzy oświadczają, że jest ich zamiarem żeby mieć polską rezydencję, gdyż to oznacza, że na dzień składania oświadczenia jeszcze jej nie posiadają, co za tym idzie dopiero gdy oświadczenie to znajdzie odzwierciedlenie w rzeczywistości Zleceniobiorcy mogą być potraktowani jako polscy rezydenci.

Ad. Przypadek przyszły nr 4

Rozliczanie Zleceniobiorców w tym przypadku będzie następować na zasadach wskazanych w Przypadku nr 3, z tym, że będzie rozliczane na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ustawy) w stosunku do Zleceniobiorców, którzy przebywają na terytorium Polski powyżej 183 dni – od dnia następującego po 183 dniu pobytu w danym roku podatkowym (kalendarzowym) do końca roku kalendarzowego (podatkowego), za który dokonywane jest rozliczenie podatkowe.

Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca powinien wystawić:

1. IFT-1R za okres pobytu Zleceniobiorcy do 183 dni,
2. PIT-11 za okres od momentu, gdy powstał obowiązek poboru zaliczki podatkowej,
3. PIT-8AR (z wykazaniem przychodów opodatkowanych ryczałtem),
4. PIT-4R (z wykazaniem przychodów opodatkowanych na ogólnych zasadach).

Co istotne od stycznia kolejnego roku podatkowego Wnioskodawca ponownie zobowiązany będzie pobierać od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 29 ust 1 ustawy, aż do upływu 183 dnia pobytu Zleceniobiorcy na terenie Polski:

Ad. Przypadek przyszły nr 5

W przypadku gdy Zleceniobiorca złoży drugi rodzaj oświadczenia, w ramach którego oświadczy, że w okresie pobytu w Polsce (a więc również w okresie pracy na rzecz Wnioskodawcy) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce – to Wnioskodawca od początku współpracy powinien traktować go jako rezydenta podatkowego Polski dla potrzeb podatkowych, a w związku z tym obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust 1 ustawy pdof).

Wnioskodawca, zaznacza przy tym, że z uwagi na to, że Zleceniobiorcy nie znają przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie on udostępniał Zleceniobiorcom stosowne pouczenie o dokładnej treści obowiązujących przepisów w przedmiocie zasad ustalania rezydencji podatkowej wraz z ankietą, której celem, poprzez szereg pytań dotyczących związków Zleceniobiorcy z Polską lub Ukrainą, jest ułatwienie Zleceniobiorcom złożenie zgodnego ze stanem faktycznym oświadczenia.

Z tych przyczyn, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on podstaw do kwestionowania treści oświadczeń składanych przez Zleceniobiorców (jak wskazywano wyżej – oświadczenia są składane w języku ojczystym Zleceniobiorcy po zapoznaniu się przez niego z treścią przepisów prawnych oraz uzupełnieniu szczegółowej ankiety dot. jego sytuacji życiowej), działając w dobrej wierze i w zaufaniu do treści tych oświadczeń jest zobowiązany obliczać zaliczki w sposób wskazany wyżej. Wnioskodawca nie posiada żadnej możliwości zweryfikowania tych oświadczeń, może wyłącznie opierać się na informacjach wskazanych w tych ankietach.

Wnioskodawca jako płatnik nie dysponuje realną możliwością kontroli, czy zatrudniony przez nią Zleceniobiorca jest czy też nie jest rezydentem podatkowym Polski. Z tego powodu w ocenie Wnioskodawcy musi ona opierać się na oświadczeniu Zleceniobiorcy, a informacja udzielona od ww. jest w tym zakresie wiążąca dla Wnioskodawcy. Zleceniobiorca, posiada najlepszą wiedzę o swojej sytuacji osobistej I majątkowej, stąd jest właściwie jedyną osobą, która jest w stanie w wskazać gdzie położona jest jego rezydencja podatkowa.

Z tych przyczyn Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania tego sposobu rozliczeń, chyba że Zleceniobiorca z uwagi na zmianę jego sytuacji życiowej zmieni przedmiotowe oświadczenie.

Podsumowując: Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania ww. regulacji od dnia złożenia ww. oświadczenia przez Zleceniobiorcę – do dnia powzięcia wiedzy o zmianie sytuacji Zleceniobiorcy.

Zleceniobiorcy składają przedmiotowe oświadczenia dobrowolnie. W sytuacji, gdy Zleceniobiorca nie będzie chciał złożyć takiego oświadczenia będzie traktowany go dla potrzeb podatkowych jak nierezydenta podatkowego Polski.

Ad. Przypadek przyszły nr 6

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie wskazane w pkt 3, a następnie w toku współpracy z Wnioskodawcą zmieni je na to wskazane w pkt 5 – to z chwilą złożenia tego oświadczenia należy obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych.

Z przyczyn wskazanych w pkt 5 i 6 powyżej. Wnioskodawca, działając w zaufaniu do treści oświadczenia Zleceniobiorcy jest zobowiązany od tej chwili stosować zasady ogólne (art 41 ust. 1 ustawy pdof). Co istotne, wnioskodawca nie posiada żadnej możliwości zweryfikowania tych oświadczeń, może wyłącznie opierać się na informacjach wskazanych w tych ankietach.

Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca powinien wystawić:

1. IFT-1R za okres pobierania ryczałtu,
2. PIT-11 za okres od momentu, gdy powstał obowiązek poboru zaliczki podatkowej,
3. PIT-8AR (z wykazaniem przychodów opodatkowanych ryczałtem),
4. PIT-4R (z wykazaniem przychodów opodatkowanych na ogólnych zasadach).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w zakresie:

• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej i przebywa w Polsce 183 dni lub krócej – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej i przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie i osoba ta przebywa w Polsce 183 dni lub krócej – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie i osoba ta przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w sytuacji gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie i osoba ta przebywa w Polsce 183 dni lub krócej, a następnie Zleceniobiorca zmieni je na oświadczenie w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b omawianej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
   6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. powołanej ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wspomniany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć tzw. ognisko domowe, wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy ww. analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jak już bowiem wspomniano, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ocena, czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z tym, że Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy zlecenia obywateli Ukrainy, do wynagrodzeń wypłacanych z tego tytułu ma zastosowanie Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Rzeczpospolitą Polską a Ukrainą.

I tak, w świetle art. 4 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269 ze zm.), w rozumieniu Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
3. przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 omawianej ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 1a cytowanej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4 (art. 42 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy).

Zgodnie z art. 42g ust. 1 powołanej ustawy, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1. urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2. podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zatem gdy Zleceniobiorca przedstawi certyfikat rezydencji (niezależnie od długości jego pobytu w Polsce), to taki dochód podlega opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania – płatnik podatku nie pobierze. Sporządzi jedynie informację IFT-1R, którą przekaże w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi.

W przypadku, gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, że jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na terytorium Polski, to Wnioskodawca od początku współpracy powinien traktować go jako rezydenta podatkowego Polski dla potrzeb podatkowych, a w związku z tym obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a nie według zryczałtowanej stawki wynoszącej 20%.

W świetle przedstawionych regulacji należy zatem wskazać, że od wynagrodzeń wypłacanych przez Wnioskodawcę obywatelom Ukrainy zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia, którzy:

• złożyli oświadczenia o posiadaniu ośrodka interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (niezależnie od długości ich pobytu w Polsce) lub
• złożyli oświadczenia, że przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Wnioskodawca (płatnik) obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych, o czym stanowi wyżej powołany art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Należy zaznaczyć, że rozliczanie cudzoziemców na zasadach ogólnych obowiązywać będzie od dnia spełnienia przesłanek wynikających z art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy do dnia ich ustania. Zatem zasada obowiązuje:

• w stosunku do cudzoziemców, którzy złożyli oświadczenia, że przebywają na terytorium Polski powyżej 183 dni – od dnia następującego po 183 dniu pobytu w danym roku podatkowym (kalendarzowym) do końca roku kalendarzowego, za który dokonywane jest rozliczenie podatkowe; od stycznia kolejnego roku podatkowego płatnik zatem ponownie obowiązany jest pobierać od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 omawianej ustawy, aż do upływu 183 dnia pobytu cudzoziemca w Polsce;
• w stosunku do cudzoziemców, którzy złożyli oświadczenie o posiadaniu centrum interesów osobistych i gospodarczych na terytorium Polski, zasada będzie obowiązywać od dnia złożenia takiego oświadczenia do dnia uzyskania informacji o zmianie posiadanych danych; w sytuacji bowiem wypłaty wynagrodzenia w kolejnym roku podatkowym (kalendarzowym) płatnik może posłużyć się jedynie informacjami, które są w jego posiadaniu, i na ich podstawie nadal pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych; informacje takie płatnik ocenia w każdym przypadku indywidualnie, działając w dobrej wierze i wyłącznie na podstawie dostępnych mu danych; równocześnie brak jest podstaw prawnych potwierdzających konieczność uzyskiwania stosownych oświadczeń od cudzoziemców w każdych kolejnych latach podatkowych.

Podkreślenia wymaga, że w momencie wypłaty wynagrodzenia płatnik może posłużyć się jedynie faktycznymi informacjami, które są w jego posiadaniu (posiadanie ośrodka interesów życiowych przez zleceniobiorcę, czy potwierdzony fakt przebywania na terytorium Polski powyżej 183 dni) i na ich podstawie pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Informacje takie płatnik ocenia w każdym przypadku indywidualnie, działając w dobrej wierze i wyłącznie na podstawie dostępnych mu danych.

W przypadku, gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, że jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) nie mieści się na terytorium Polski, to Wnioskodawca od początku współpracy powinien traktować go jako nierezydenta podatkowego Polski dla potrzeb podatkowych, a w związku z tym do momentu gdy pobyt Zleceniobiorcy w Polsce nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym będzie zobowiązany do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w sytuacji gdy pobyt Zleceniobiorcy z Ukrainy w Polsce, przekroczy 183 dni w roku podatkowym, Zleceniobiorca ten stanie się osobą, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, zostanie bowiem spełniony warunek wynikający z art. 3 ust. 1a pkt 2 cytowanej ustawy. W konsekwencji od wynagrodzenia Zleceniobiorcy z Ukrainy, który nie przedstawił certyfikatu rezydencji, a jego pobyt w Polsce przekroczył 183 dni w roku podatkowym Wnioskodawca będzie zobowiązany pobierać podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 41 ust. 1 omawianej ustawy. Zasada ta będzie obowiązywała od dnia następującego po 183 dniu pobytu w danym roku podatkowym (kalendarzowym) do końca roku kalendarzowego, za który dokonywane jest rozliczenie podatkowe. Jeśli zatem Zleceniobiorca złoży oświadczenie, z którego będzie wynikało, że w okresie wykonywania zlecenia/świadczenia usług nie posiada ośrodka interesów życiowych w Polsce, oraz że w roku podatkowym jego pobyt w Polsce nie przekroczył 183 dni, to od stycznia kolejnego roku podatkowego Wnioskodawca ponownie zobowiązany będzie do pobierania od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, aż do upływu 183 dnia pobytu zleceniobiorcy w Polsce.

Podsumowując, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku od 1-6 należy wyjaśnić, że:

1. w przypadku gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy ukraiński urząd, dochody z wykonywania umowy zlecenia są opodatkowane tylko na Ukrainie; gdy osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce 183 dni lub krócej (przypadek przyszły nr 1), to Wnioskodawca, jako płatnik, powinien sporządzić informację IFT-1R, którą przekaże w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi;
2. w przypadku gdy Zleceniobiorca przy zawarciu umowy zlecenia przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy ukraiński urząd, dochody z wykonywania umowy zlecenia są opodatkowane tylko na Ukrainie; gdy osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni (przypadek przyszły nr 2), to Wnioskodawca, jako płatnik, powinien sporządzić informację IFT-1R, którą przekaże w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi;
3. w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie i osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce 183 dni lub krócej (przypadek przyszły nr 3), płatnik ma obowiązek pobrać 20% zryczałtowany podatek i wpłacić do urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał podatek. Ponadto płatnik sporządza deklarację PIT-8AR, którą przekazuje w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania płatnika. Płatnik sporządza też informację IFT-1R, którą przekazuje w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi;
4. w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się na Ukrainie, gdy osoba ta w danym roku podatkowym przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni (przypadek przyszły nr 4), płatnik jest obowiązany do 183 dnia pobytu na terytorium Polski pobierać 20% zryczałtowany podatek zgodnie z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po przekroczeniu 183 dnia pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych w momencie dokonywania wypłaty i wpłacić na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał zaliczkę. Ponadto do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym Płatnik jest obowiązany przesłać deklaracje PIT-4R (za okres, w którym pobierał zaliczki na podatek dochodowy) i PIT-8AR (za okres, w którym płatnik pobierał zryczałtowany podatek) do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania płatnika. Płatnik ma obowiązek przekazać również informację PIT-11 urzędowi skarbowemu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym i podatnikowi, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym oraz informację IFT-1R, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi;
5. w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że na dzień złożenia oświadczenia i na przyszłość (a więc również w okresie współpracy z Wnioskodawcą) jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce (przypadek przyszły nr 5), płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych w momencie dokonywania wypłaty i wpłacić na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał zaliczkę. Ponadto do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym Płatnik jest obowiązany przesłać deklaracje PIT-4R, w związku z poborem zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania płatnika. Płatnik ma obowiązek przekazać również informację PIT-11 urzędowi skarbowemu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym i podatnikowi, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym;
6. w przypadku gdy Zleceniobiorca złoży oświadczenie wskazane w pytaniu 3, a następnie w toku współpracy z Wnioskodawcą zmieni je (z uwagi na zmianę jego sytuacji życiowej) na to wskazane w pytaniu 5 (przypadek przyszły nr 6), płatnik jest obowiązany pobierać 20% zryczałtowany podatek zgodnie z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli stan faktyczny będzie wynikał z oświadczenia wskazanego w pytaniu 3, a następnie pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych w momencie dokonywania wypłaty i wpłacić na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał zaliczkę (taka sytuacja będzie miała miejsce począwszy od dnia gdy stan faktyczny ulegnie zmianie i będzie wynikał z oświadczenia wskazanego w pytaniu 5). Ponadto do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym Płatnik jest obowiązany przesłać deklaracje PIT-4R (za okres, w którym pobierał zaliczki na podatek dochodowy) i PIT-8AR (za okres, w którym płatnik pobierał zryczałtowany podatek) do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania płatnika. Płatnik ma obowiązek przekazać również informację PIT-11 urzędowi skarbowemu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym i podatnikowi, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym oraz informację IFT-1R, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych oraz podatnikowi.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję